Zwanger!
Blijf op de hoogte en volg Ieteke
25 September 2012 | Guinea, Conakry
Donderdag hadden we een bijzondere middag. Een van onze patiënten meldde zich om onduidelijke redenen 6 uur te laat bij onze tent. De vrouw had over haar hele lichaam bobbeltjes (lipomen), de meesten een paar cm groot, sommigen zo groot als een tennisbal.
Zoals gebruikelijk deden we eerst een zwangerschapstest. En wat bleek, mw was zwanger. Ze begon gelijk te lachen want ze kon het niet geloven. Met haar 45 jaar en 7 kinderen (de jongste 13 jaar) zat ze niet echt te wachten op een kind zei ze. Even later zat ze druk te bellen met vermoedelijk haar echtgenoot.
De operatie van mw is nu 9 maanden uitgesteld omdat het een niet levensbedreigend probleem is. Mw kreeg duidelijk uitgelegd dat de operatie dus nog steeds mogelijk is. (De ervaring leert de longtermers hier dat sommige vrouwen het kindje laten aborteren om toch geopereerd te worden. Dat hopen we natuurlijk te voorkomen). In de hoop dat mw toch echt blij zal kunnen zijn met de kleine gaf ik haar een teddybeer uit onze voorraad. Voor de kleine…Ze begon gelijk weer te lachen…. :D
Ook een tien jaar oud meisje kwam vandaag. Een gespleten lip, waar nog nooit iets aan gedaan is, zal morgen geopereerd worden. Ze gaat inmiddels niet meer naar school omdat ze zo veel gepest werd, zei haar vader.
Binnenkort wordt ook de man met de enorme gezichtstumor geopereerd. Zie foto. Vandaag kwam hij voor opname voor een biopsie. Ik hoop voor hem dat de uitslag gunstig is. Hij verbergt zijn gezicht achter een doek en het is duidelijk dat hij niet graag onder de mensen komt.
In de middagen is het rustig bij ons in de tent. Nu we in het ritme zitten kunnen we het meeste werk in de ochtend afkrijgen. De patiënten kunnen echter pas eind van de middag naar de afdeling. Ik begin me te frustreren hierover. Ik zou meer kunnen doen, waarom voelt het zo inefficiënt?
Gisteren besloot ik mijn tempo wat meer aan te passen aan de Afrikaanse maatstaven. Het gevolg was dat we in de middag Frans hebben geoefend met onze dagwerkers uit Guinea. De duitse arts, de nieuw-zeelandse/schotse arts en ik. Het is leuk om lekker Frans te brabbelen en om elkaar te lachen.
Ik (jaja) heb daarna voorgesteld om een djembé te voorschijn te halen en wat met de patiënten te gaan zingen. Dat hoef je geen twee keer te zeggen tegen die afrikanen! En waar muziek is moet gedanst worden…. (nee, ik heb daar toch echt een wijntje bij nodig) Mijn repetoire aan engelse, franse en creoolse liedjes begint nu een klein beetje uit te breiden.
Extra vrije dag
Vrijdag een vrije dag gehad! Vorige week hebben we extra othopedie-patientjes opgenomen wat ons nu werk bespaard. Te weinig werk voor ons allemaal dus ik mag vandaag iets anders doen. Niet verkeerd.
's Avonds heb ik een rondleiding gekregen in de machinekamers. Op verzoek laten ze je graag zien hoe dit mooie schip draaiende wordt gehouden. Met 4 motoren dus, waarvan er 2 draaien. Op zware olie. En ze verbruiken 300 liter per uur. De rest van de informatie is niet geheel door mijn koptelefoon doorgedrongen. Het is een enorm gebeuren daarbeneden met een ongelofelijke herrie.
Weekend de bergen in
En nu! Terug van een weekendje weg! Met 6 andere Nederlanders zijn we met de taxi een paar uur landinwaarts getrokken vrijdagavond. Het was even de vraag of we mochten gaan vanwege bloederige demonstraties maar uiteindelijk kregen we permissie van de kapitein.
We hebben tussen de bergen, aan de rivier overnacht in ronde huisjes, voorzien van water en soms stroom. Ik heb de afgelopen weken niet zoveel gelachen als dit weekend. Heerlijk om even de drukke stad achter ons te laten en te genieten van dit prachtige land.
Zaterdag zouden we een wandeling langs de rivier maken. Bij het afdalen naar het water werd al snel duidelijk dat het meer een wandeling DOOR de rivier zou worden. We waren dan ook al snel tot aan ons middel nat. Voor het effect heb ik me nog even mee laten slepen door de stroming tot ik tegen iemand aanbotste. ;) Toen later de regen met bakken uit de lucht kwam had niemand meer een droog tshirt of zelfs ondergoed.
Het vakantieparkje is een initiatief van Nederlanders. De bedoeling is dat de lokale bevolking dit project volgend jaar overnemen en zo in hun brood voorzien. In de middag hebben we ook een project voor kinderen bezocht dat erbij hoort.
In de avond kwamen er muzikanten voor ons spelen. Dit keer met uitleg bij de liedjes, wat ons ook veel leerde over de cultuur. Soms vraag je je wel af waarom je zo enthousiast meeklapte als je de vertaling later hoort.
Gisteren hebben we een wandeling gemaakt de bergen in. Mooi uitzicht maar een flinke klim. Heen en terug ook weer ‘even’ de rivier doorgestoken en toen ons laatste maaltijdje genoten en op naar huis.
Toen we de loopplank weer opliepen werden we door de bewakers al onthaald met een ‘Welcome back Ieteke! How was your weekend?’ Echt heel leuk. Het lijkt alsof iedereen weet dat je weg bent geweest en t voelt daardoor echt als thuiskomen. Helemaal als je een uurtje later een was staat te draaien...
Terug
Vandaag weer aan de slag gegaan! Vanochtend hebben we de kids vermaakt met ballonnen, die artsen en verpleegkundigen over en weer slaan tussen de bedrijven door.
Endoscopie-collega’s: vandaag had ik een patiënt met een maagzweer (hij had zelfs een scopie gehad hier in Guinea). Ik mocht bloed afnemen voor een HP-test. Wat was ik blij dat ik iets herkende en mn collega’s iets kon uitleggen. Tja, t zijn de kleine dingen die t doen… ;) Ik ben benieuwd of jullie al aan t inpakken zijn! Succes hoor de komende tijd! Denk aan jullie.
Meer foto’s volgen nog!
Groetjes, Iet
Zoals gebruikelijk deden we eerst een zwangerschapstest. En wat bleek, mw was zwanger. Ze begon gelijk te lachen want ze kon het niet geloven. Met haar 45 jaar en 7 kinderen (de jongste 13 jaar) zat ze niet echt te wachten op een kind zei ze. Even later zat ze druk te bellen met vermoedelijk haar echtgenoot.
De operatie van mw is nu 9 maanden uitgesteld omdat het een niet levensbedreigend probleem is. Mw kreeg duidelijk uitgelegd dat de operatie dus nog steeds mogelijk is. (De ervaring leert de longtermers hier dat sommige vrouwen het kindje laten aborteren om toch geopereerd te worden. Dat hopen we natuurlijk te voorkomen). In de hoop dat mw toch echt blij zal kunnen zijn met de kleine gaf ik haar een teddybeer uit onze voorraad. Voor de kleine…Ze begon gelijk weer te lachen…. :D
Ook een tien jaar oud meisje kwam vandaag. Een gespleten lip, waar nog nooit iets aan gedaan is, zal morgen geopereerd worden. Ze gaat inmiddels niet meer naar school omdat ze zo veel gepest werd, zei haar vader.
Binnenkort wordt ook de man met de enorme gezichtstumor geopereerd. Zie foto. Vandaag kwam hij voor opname voor een biopsie. Ik hoop voor hem dat de uitslag gunstig is. Hij verbergt zijn gezicht achter een doek en het is duidelijk dat hij niet graag onder de mensen komt.
In de middagen is het rustig bij ons in de tent. Nu we in het ritme zitten kunnen we het meeste werk in de ochtend afkrijgen. De patiënten kunnen echter pas eind van de middag naar de afdeling. Ik begin me te frustreren hierover. Ik zou meer kunnen doen, waarom voelt het zo inefficiënt?
Gisteren besloot ik mijn tempo wat meer aan te passen aan de Afrikaanse maatstaven. Het gevolg was dat we in de middag Frans hebben geoefend met onze dagwerkers uit Guinea. De duitse arts, de nieuw-zeelandse/schotse arts en ik. Het is leuk om lekker Frans te brabbelen en om elkaar te lachen.
Ik (jaja) heb daarna voorgesteld om een djembé te voorschijn te halen en wat met de patiënten te gaan zingen. Dat hoef je geen twee keer te zeggen tegen die afrikanen! En waar muziek is moet gedanst worden…. (nee, ik heb daar toch echt een wijntje bij nodig) Mijn repetoire aan engelse, franse en creoolse liedjes begint nu een klein beetje uit te breiden.
Extra vrije dag
Vrijdag een vrije dag gehad! Vorige week hebben we extra othopedie-patientjes opgenomen wat ons nu werk bespaard. Te weinig werk voor ons allemaal dus ik mag vandaag iets anders doen. Niet verkeerd.
's Avonds heb ik een rondleiding gekregen in de machinekamers. Op verzoek laten ze je graag zien hoe dit mooie schip draaiende wordt gehouden. Met 4 motoren dus, waarvan er 2 draaien. Op zware olie. En ze verbruiken 300 liter per uur. De rest van de informatie is niet geheel door mijn koptelefoon doorgedrongen. Het is een enorm gebeuren daarbeneden met een ongelofelijke herrie.
Weekend de bergen in
En nu! Terug van een weekendje weg! Met 6 andere Nederlanders zijn we met de taxi een paar uur landinwaarts getrokken vrijdagavond. Het was even de vraag of we mochten gaan vanwege bloederige demonstraties maar uiteindelijk kregen we permissie van de kapitein.
We hebben tussen de bergen, aan de rivier overnacht in ronde huisjes, voorzien van water en soms stroom. Ik heb de afgelopen weken niet zoveel gelachen als dit weekend. Heerlijk om even de drukke stad achter ons te laten en te genieten van dit prachtige land.
Zaterdag zouden we een wandeling langs de rivier maken. Bij het afdalen naar het water werd al snel duidelijk dat het meer een wandeling DOOR de rivier zou worden. We waren dan ook al snel tot aan ons middel nat. Voor het effect heb ik me nog even mee laten slepen door de stroming tot ik tegen iemand aanbotste. ;) Toen later de regen met bakken uit de lucht kwam had niemand meer een droog tshirt of zelfs ondergoed.
Het vakantieparkje is een initiatief van Nederlanders. De bedoeling is dat de lokale bevolking dit project volgend jaar overnemen en zo in hun brood voorzien. In de middag hebben we ook een project voor kinderen bezocht dat erbij hoort.
In de avond kwamen er muzikanten voor ons spelen. Dit keer met uitleg bij de liedjes, wat ons ook veel leerde over de cultuur. Soms vraag je je wel af waarom je zo enthousiast meeklapte als je de vertaling later hoort.
Gisteren hebben we een wandeling gemaakt de bergen in. Mooi uitzicht maar een flinke klim. Heen en terug ook weer ‘even’ de rivier doorgestoken en toen ons laatste maaltijdje genoten en op naar huis.
Toen we de loopplank weer opliepen werden we door de bewakers al onthaald met een ‘Welcome back Ieteke! How was your weekend?’ Echt heel leuk. Het lijkt alsof iedereen weet dat je weg bent geweest en t voelt daardoor echt als thuiskomen. Helemaal als je een uurtje later een was staat te draaien...
Terug
Vandaag weer aan de slag gegaan! Vanochtend hebben we de kids vermaakt met ballonnen, die artsen en verpleegkundigen over en weer slaan tussen de bedrijven door.
Endoscopie-collega’s: vandaag had ik een patiënt met een maagzweer (hij had zelfs een scopie gehad hier in Guinea). Ik mocht bloed afnemen voor een HP-test. Wat was ik blij dat ik iets herkende en mn collega’s iets kon uitleggen. Tja, t zijn de kleine dingen die t doen… ;) Ik ben benieuwd of jullie al aan t inpakken zijn! Succes hoor de komende tijd! Denk aan jullie.
Meer foto’s volgen nog!
Groetjes, Iet
-
25 September 2012 - 11:07
Monica:
Ghi-k dacht ff dat jíj zwanger was..
Bijzondere,mooie verslagen toch weer!Blessings!
Mo -
25 September 2012 - 11:07
Monica:
Ghi-k dacht ff dat jíj zwanger was..
Bijzondere,mooie verslagen toch weer!Blessings!
Mo -
25 September 2012 - 12:36
Nelleke:
Hoi Ietje,
Dat stond inderdaad schokkend, maar dat heb je vast voor de lol gedaan! Wat maak je weer mooie dingen mee. Voel je maar geen moment nutteloos, want het is toch ook heerlijk om gewoon af en toe niets te doen. Het lijken me ervaringen waar je jaren later nog aan denkt. Sterkte Iet en geniet! Liefs Nelleke -
25 September 2012 - 15:48
Françoise:
Hallo Ieteke, Wat heb ik weer genoten van je verslagje. Het is net of je het voor je ziet! Belangrijk he, je tempo aanpassen, het juiste tempo scheelt zoveel frustratie. Mooi dat jullie ook tijd nemen voor ontdekken van het land, klinkt als een superweekend! -
25 September 2012 - 18:53
Wopkje:
Hai meis,
Je hebt gelijk, de huisjes lijken niet op die van Center Parcs, en ik vraag me af hoe jullie je gered hebben zonder wc-papier:)
En Francoise heeft gelijk: als je het juiste tempo krijgt scheelt het een hoop frustratie. Het gaat je
zeker lukken hoor, ik snap dat je je handen wilt laten wapperen, maar voor alles is een tijd....
En trouwens, met de mensen daar bezig houden is minstens zo belangrijk!
Ik kan me voorstellen dat je "genoot" van de maagzweer, dat is echt jouw terrein hé?
Be blessed!
Dikke knuffel,
W. -
29 September 2012 - 15:18
Dick En Anita:
Wow...dat ziet er gaaf en avontuurlijk uit!! Heerlijk dat je er even tussenuit bent geweest, doet je goed he? Merk aan je verslagen dat je je aardig thuis begint te voelen...goed! En frustratie...ja...wij Nederlanders zijn een hoger tempo gewent, en dat zal zeker wennen zijn...veel succes ermee! Probeer ook te genieten van het feit dat je alles op een lager tempo mag doen...wie weet kunnen wij Nederlanders nog een hoop van deze mensen leren...liefs en Gods zegen, xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
