Bijna naar huis...
Blijf op de hoogte en volg Ieteke
11 December 2012 | Guinea, Conakry
Het is een tijdje geleden dat ik heb geschreven. Maar dat is een goed teken. Het is druk hier, op een leuke manier. Veel patiënten, leuke activiteiten, projecten, kerstvoorbereidingen…
Twee weken geleden alweer had ik een dag waarop ik dacht: o ja, ik ben in Afrika. De ochtend begint goed. "Ieteke", zegt mijn vertaler met een glimlach, "je bent aangekomen in gewicht of niet?" Mijn teamleidster legt gelukkig aan mij uit dat dit als een compliment bedoeld is. En ze legt Joseph uit dat mijn enigszins verbouwereerde reactie komt door mijn westerse achtergrond. Maar Joseph houdt vol: "Als je zwaarder wordt, betekent dat dat je genoeg te eten hebt, geen stress hebt en niet ziek bent. Dat is toch goed?" Slik. Mooi bekeken. Ik schuif in mijn hoofd m’n hardloopschema even aan de kant en probeer nu maar dankbaar te zijn voor het feit dat ik het goed, te goed heb hier.
Later die dag zit tegenover mij een meisje van 16 met haar vader. Getrouwd op haar 12e, zwanger op haar 13e. Het kindje heeft de bevalling van 4 dagen niet overleefd. Ze lekt nu continue urine, Ik ben blij dat ze gekomen zijn want dit gezin woont in een afgelegen dorpje, ver van de hoofdstad. Als ik vraag of ze ook (huis)dieren hebben antwoord de vader: we hadden 2 koeien, maar we hebben er 1 verkocht om hier te kunnen komen.
Als ik 's middags met mijn vertaalster praat over rituelen in het land verteld ze mij veel. Over haar eigen ervaringen, over vrouwenbesnijdenis.
Aan het eind van de dag heb ik weer genoeg om over na te denken.
BBQ
Heb je wel eens gebarbequed? Eind november, in een haven, met je buren, collega’s en vrienden? Wat een gezelligheid, met zoveel mensen eten, zingen, dansen. Ja ja… gelukkig doen die Afrikanen niet moeilijk over danspasjes… Als je maar beweegt…
Op bezoek bij…
Vorige week zaterdag ben ik met Irene ‘op visite’ geweest. Selou, een guineeer die in de eetzaal werkt, nodigde ons uit in zijn nieuwe optrek. Voor twee Hollandse dames is het echter niet zo makkelijk om vervoer te regelen. Voor een betaalbare prijs. De 1e taxichauffeur vroeg 200.000,-. Nadat we lachend weggelopen zijn komen we taxi numero 2 tegen. 80.000,-. Dat is al beter maar toch nog iets te veel. Uiteindelijk komen we een afrikaanse collega tegen die ons helpt de juiste stadbus te vinden, Waar we 2.000,- voor betalen. Een honderdste van de eerste vraagprijs…
Sinterklaas
Ook hier is Sint ons niet vergeten! Niet verder vertellen…. 4 december heb ik voor hulppiet gespeeld en de schoenen van vele trouwe Sint-fans gevuld. Op een 7-deks schip ben je dan wel even bezig weet ik nu.
Al kwam Sint dit jaar náár de stoomboot en stond ik er op. Vreemde gewaarwording. Vooral om met onze multiculti bemanning ‘look there comes the steamer’ te zingen. De vertaling van Zie ginds… ’s Avonds surprises met 27 Nederlanders was ook echt heel heel gezellig. Inclusief chocolademelk, speculaas, appeltaart, en natuurlijk pepernoten.
Afronden
Nu zijn mn laatste twee weken aangebroken en begin ik terug te kijken op de afgelopen maanden. T Is ongelofelijk snel voorbij gegaan. Ik heb veel patiënten gezien, ontzettend genoten, nieuwe vrienden gemaakt veel gelachen… Maar ik heb ook wat dingen moeten leren. Om genoegen te nemen met een baan die niet mij niet uitdaagde in de werkzaamheden. Daardoor was het des te meer een uitdaging om de tijd te leren nemen, om mensen te leren kennen. Het ging uiteindelijk niet om mij hier... En tóch ga ik rijker naar huis dan ik gekomen ben! (figuurlijk rijk, sorry... ING)
Ik vond het ontzettend bijzonder om te werken, wonen, eten, uitgaan met mn collega’s vrienden. Hier is het leven, zijn relaties niet zo opgedeeld in hokjes, in afspraken, in tijden… Ik hoop hiervan iets mee naar huis te kunnen nemen.
Er zijn veel dingen die nu door mijn hoofd spelen maar die lastig zijn te bewoorden. Ik zie er naar uit om mijn verhalen thuis een plaats te gaan geven, om erover te vertellen. Maar ik ben ook heel benieuwd hoe het iedereen thuis is vergaan. Ik moet nog even geduld hebben.
De laatste dagen werk ik met weer nieuwe collega's. Mn allerlaatste werkdag zal ik als teamleider mogen vervullen en dan draag ik mijn stokje over.
Op 23 decmber hoop ik weer terug in de kou te zijn. Mocht je me voor die tijd al willen zien, dan kun je op 20 en/of 21 december naar Canvas kijken. Het belgische programma Terzake besteed een paar minuten aan Mercy Ships en de kans is groot dat ik voorbij kom. Amei...
Zonnige groet!
Ieteke
Twee weken geleden alweer had ik een dag waarop ik dacht: o ja, ik ben in Afrika. De ochtend begint goed. "Ieteke", zegt mijn vertaler met een glimlach, "je bent aangekomen in gewicht of niet?" Mijn teamleidster legt gelukkig aan mij uit dat dit als een compliment bedoeld is. En ze legt Joseph uit dat mijn enigszins verbouwereerde reactie komt door mijn westerse achtergrond. Maar Joseph houdt vol: "Als je zwaarder wordt, betekent dat dat je genoeg te eten hebt, geen stress hebt en niet ziek bent. Dat is toch goed?" Slik. Mooi bekeken. Ik schuif in mijn hoofd m’n hardloopschema even aan de kant en probeer nu maar dankbaar te zijn voor het feit dat ik het goed, te goed heb hier.
Later die dag zit tegenover mij een meisje van 16 met haar vader. Getrouwd op haar 12e, zwanger op haar 13e. Het kindje heeft de bevalling van 4 dagen niet overleefd. Ze lekt nu continue urine, Ik ben blij dat ze gekomen zijn want dit gezin woont in een afgelegen dorpje, ver van de hoofdstad. Als ik vraag of ze ook (huis)dieren hebben antwoord de vader: we hadden 2 koeien, maar we hebben er 1 verkocht om hier te kunnen komen.
Als ik 's middags met mijn vertaalster praat over rituelen in het land verteld ze mij veel. Over haar eigen ervaringen, over vrouwenbesnijdenis.
Aan het eind van de dag heb ik weer genoeg om over na te denken.
BBQ
Heb je wel eens gebarbequed? Eind november, in een haven, met je buren, collega’s en vrienden? Wat een gezelligheid, met zoveel mensen eten, zingen, dansen. Ja ja… gelukkig doen die Afrikanen niet moeilijk over danspasjes… Als je maar beweegt…
Op bezoek bij…
Vorige week zaterdag ben ik met Irene ‘op visite’ geweest. Selou, een guineeer die in de eetzaal werkt, nodigde ons uit in zijn nieuwe optrek. Voor twee Hollandse dames is het echter niet zo makkelijk om vervoer te regelen. Voor een betaalbare prijs. De 1e taxichauffeur vroeg 200.000,-. Nadat we lachend weggelopen zijn komen we taxi numero 2 tegen. 80.000,-. Dat is al beter maar toch nog iets te veel. Uiteindelijk komen we een afrikaanse collega tegen die ons helpt de juiste stadbus te vinden, Waar we 2.000,- voor betalen. Een honderdste van de eerste vraagprijs…
Sinterklaas
Ook hier is Sint ons niet vergeten! Niet verder vertellen…. 4 december heb ik voor hulppiet gespeeld en de schoenen van vele trouwe Sint-fans gevuld. Op een 7-deks schip ben je dan wel even bezig weet ik nu.
Al kwam Sint dit jaar náár de stoomboot en stond ik er op. Vreemde gewaarwording. Vooral om met onze multiculti bemanning ‘look there comes the steamer’ te zingen. De vertaling van Zie ginds… ’s Avonds surprises met 27 Nederlanders was ook echt heel heel gezellig. Inclusief chocolademelk, speculaas, appeltaart, en natuurlijk pepernoten.
Afronden
Nu zijn mn laatste twee weken aangebroken en begin ik terug te kijken op de afgelopen maanden. T Is ongelofelijk snel voorbij gegaan. Ik heb veel patiënten gezien, ontzettend genoten, nieuwe vrienden gemaakt veel gelachen… Maar ik heb ook wat dingen moeten leren. Om genoegen te nemen met een baan die niet mij niet uitdaagde in de werkzaamheden. Daardoor was het des te meer een uitdaging om de tijd te leren nemen, om mensen te leren kennen. Het ging uiteindelijk niet om mij hier... En tóch ga ik rijker naar huis dan ik gekomen ben! (figuurlijk rijk, sorry... ING)
Ik vond het ontzettend bijzonder om te werken, wonen, eten, uitgaan met mn collega’s vrienden. Hier is het leven, zijn relaties niet zo opgedeeld in hokjes, in afspraken, in tijden… Ik hoop hiervan iets mee naar huis te kunnen nemen.
Er zijn veel dingen die nu door mijn hoofd spelen maar die lastig zijn te bewoorden. Ik zie er naar uit om mijn verhalen thuis een plaats te gaan geven, om erover te vertellen. Maar ik ben ook heel benieuwd hoe het iedereen thuis is vergaan. Ik moet nog even geduld hebben.
De laatste dagen werk ik met weer nieuwe collega's. Mn allerlaatste werkdag zal ik als teamleider mogen vervullen en dan draag ik mijn stokje over.
Op 23 decmber hoop ik weer terug in de kou te zijn. Mocht je me voor die tijd al willen zien, dan kun je op 20 en/of 21 december naar Canvas kijken. Het belgische programma Terzake besteed een paar minuten aan Mercy Ships en de kans is groot dat ik voorbij kom. Amei...
Zonnige groet!
Ieteke
-
11 December 2012 - 19:56
Hans Van Brakel:
Natuurlijk ga ik op Canvas kijken, maar ik kijk nog meer uit naar de live-uitzending op 23 december.
Tot gauw,
PA -
11 December 2012 - 19:58
Françoise:
Lieve Ieteke, wat indrukwekkend weer jouw verhalen te lezen. Ik wens je veel sterkte met afscheid nemen, niet alleen van werk en vrienden, maar ook van een bijzonder leven. Ik wens je ook geduld bij aankomst in NL om alles een plaatsje te kunnen geven. Je zult ongetwijfeld jouw ervaringen mee gaan nemen de rest van je leven. Veel liefs, welkom in NL weer. Françoise, Koos en girls -
11 December 2012 - 21:19
Liek:
Wederom geweldig! En bij t afscheid zegt Ietie; "I'll be back!" -
11 December 2012 - 21:25
Jos:
Hoi,
Hmmm die foto van de sint zullen we maar niet aan Benthe laten zien...
Succes de laatste daagjes! Sterkte met het pakken van je tas :)
Gr
Jos -
11 December 2012 - 21:52
Jiska:
He mooierd!
Wat een heerlijk verhaal weer! Nog maar 2 weekjes... We zien naar je uit!
Liefs! xx -
11 December 2012 - 22:19
Nelleke:
Hoi Ieteke,
Wat een geweldige hoeveelheid indrukken en ervaringen heb je opgedaan in 3 maanden tijd hè. Ik zie er naar uit je weer te zien en je verhalen te horen! En een beetje meer gezondheid aan je botten staat juist mooi, ben ik helemaal met die lieve mensen daar eens hoor!
Liefs Nelleke -
11 December 2012 - 22:26
Theo:
Hi Iet,
Dinsdagavond, koud hier. Maar je verhaal verwarmt de koude dagen.
Je zult vast en zeker moeten wennen als je weer thuis bent, nog maar 12 dagen (Ja het gaat heel snel)
Veel plezier nog en nou maar hopen dat je een kerstdiner op z'n Nederlands kunt waarderen.
Tot gauw
Theo -
12 December 2012 - 21:37
Jolien:
Ha Iet,
Wat ontzettend leuk om je verhalen te lezen! Wat mooi, dat je dit meemaakt! Tot sne! Xxx -
18 December 2012 - 16:53
Ellen De Jong:
Lieve Ieteke,
Het zit er voor jou ook bijna op.... Gek idee zeg! Afscheid nemen van alle lieve mensen daar zal niet mee vallen maar zo te lezen wordt er hier ook echt naar je uit gezien!
Heel veel succes met de laatste dagen, ik hoop dat je kunt genieten van elk moment.
Enne ik heb er zin in ons goede voornemen in het nieuwe jaar te gaan uitvoeren: hardlopen :). Want ook hier wordt je niet lichter in de decembermaand ;)
Tot gauw in Ede!
Groetjes Ellen -
03 Januari 2013 - 21:27
Ine:
Hoi Ieteke,
nav de uitzending over Mercy Ships vanavond op Canvas zocht ik je weblog op. Je bent dus al weer terug. dat is heel snel gegaan zeker.
Leuk om je verhalen te lezen.
Sterkte met omschakelen.
Ben benieuwd je weer te zien in het UMC.
Hartelijke groet,
Ine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
