Patiënten ontmoeten & omgeving verkennen

Donderdag kwam er een vrouw voor OK die hier vorige week ook was. Vorige week voor haar zoontje, dit keer voor zichzelf. Vorige week constateerden we een gezwel bij haar wenkbrauw dat nu verwijderd zal worden. Ze is een veel meer ontspannen dit keer. Wanneer ze op de weegschaal gaat staan gebaard te vertaler naar mij. Moet het kindje niet eerst van haar rug? O, ja, dat kan natuurlijk ook! Ik neem het bundeltje van haar over. Ze maakt geen aanstalten om ‘m terug over te nemen dus ik vul de rest van het papierwerk in met het slapende jochie op schoot.

Zoals elke morgen vraag ik mijn vertaler of ze naar buiten wil gaan om de patiënt op te halen. Misschien wil ze gelijk even de lengte opnemen van de patiënt? Om het duidelijk te maken houd ik een liniaal boven mn hoofd. Buiten naast de deur hangt een meetlint. Geen probleem! Zegt ze.

Even later komt ze binnen en wijst naar haar vinger naar de liniaal. Twenty-eight he is. Wat is er 28cm? vraag ik verbaasd. Het hoofd! zegt ze, ze legt de liniaal op haar hoofd. Twenty-eight!

Ik kan toch niet voorkomen dat ik in de lach schiet. In gedachten zie ik haar al naast de man staan om de breedte van zn hoofd op te meten. Ik trek mn gezicht weer in de plooi en vraag vriendelijk of ze de lengte van de hele man wil meten, met behulp van de cm naast de deur en knipoog naar mn collega.

Vrijdagavond besluit ik nog even langs de patiënten te gaan. De meesten herkennen me nog wel van de opname. Ze zijn nu veel opener en praten gezellig met elkaar. Een jongen van 29 zit een kleurboek te bekijken en vraagt om de Engelse vertaling van de dieren die hij ziet. Ik speel een spelletje Jenga met een jongen en ga op de grond zitten bij een ingegipsd meisje om van duplo een kameel te fabriceren. Haar moeder gebaard naar mn haar. Of ze het in mag vlechten? Tuurlijk… je gaat je gang maar! ;) (zie de foto voor het resultaat.)

Daar zit ik dan op de grond. De mannen op zaal vinden het een mooi gezicht. Dan komen de vragen… hoe oud ben je? Ben je getrouwd? Één van hen bedenkt een Foula naam voor me. Want ik moet maar een Foula-man trouwen! ;) Foula is een van de stammen hier… Ik laat ze duidelijk merken dat dat toch niet mijn bedoeling is. ;) wees gerust mam, ze hebben nog geen bod op me gedaan.

Ik neem met een au-revoir afscheid van de zaal en loop de gang uit, de deur door mn cabine in. Een compact leventje hier. Leuk om meer van de patiënten te zien dan alleen hun gespannen gezicht bij binnenkomst.

Zaterdag zouden we met 2 auto’s naar een van de watervallen gaan. Helaas moest een van de chauffeurs toch aan boord blijven waardoor we minder ver het land in konden. Toch heb ik deze dag een heel ander Conakry gezien. Alle kraampjes langs de weg doen wat dorpachtig aan. Het leven speelt op straat af. Baby’s wassen, koken, voetballen, meubels maken, haren vlechten etc.

We rijden met de jeep wat meer een wijk in waar krotten en villa’s elkaar afwisselen. Uitgestapt vragen we een bewoner ons zijn buurt te laten zien. Dat doet hij graag. We lopen tot we bij de zee zijn. Een mooi uitzicht al ondanks de grote hoeveelheid afval.

Wanneer de man begrijpt dat we van het ‘ziekenhuisschip’ zijn, tilt hij zijn t-shirt op. In mn beste Frans leg ik uit dat we hem gratis kunnen operen. Het voelt bijzonder dit te kunnen zeggen. Hernia’s (liesbreuken) komen in Afrika erg veel voor, onder andere door zwaar lichamelijk werk. We noteren de gegevens van de man, hij zal binnenkort een oproep krijgen. Twee kokosnoten rijker vertrekken we uiteindelijk weer richting de haven.

In de middag lopen we de havenwijk weer even in. Dit keer ontdekken we 2 kleine supermarkten. Ik ben blij te weten dat ik het broodbeleg dus iets kan gaan uitbreiden! In beide winkels liggen verschillende Nederlandse producten, vaak met een nog iets hoger prijsje…

Voor vandaag had ik me ingeschreven voor een lift naar een andere kerk. Ruim drie kwartier rijden maar zeker de moeite. Gelukkig hebben ze hier nog niet van versterkers gehoord, het geluid is zonder al oorverdovend. Dit keer begrijp ik gelukkig wat er gesproken wordt maar na twee uur is het ook voor mij voldoende geweest. Omdat er een kindje wordt opgedragen is, wordt er na de dienst brood met kip en uien uitgedeeld. Deze alternatieve beschuit met muisjes gaat er best in!

Deze kerk ondersteunt een weeshuis. Mercy Ships gaat hier de komende maanden wekelijks heen om te helpen. De kinderen komen bij ons zitten achter in de zaal tot ze naar hun ‘kinderdienst’ gaan. Het jochie op de foto is erg onder de indruk van de camera. ;)

Terug op t schip is het tijd om naar huis te schrijven en mailtjes te lezen. Vanavond weer info-avond over Guinea en morgen weer aan de slag!

Sterkte allemaal met het verwerken van de verkiezingsuitslag ;) en tot schrijfs, bels, …

Ieteke