Gevangenis
Blijf op de hoogte en volg Ieteke
31 Oktober 2012 | Guinea, Conakry
Zaterdag heb ik een gevangenis bezocht. Op vijf minuten van ons veilige haventje ligt een van de gevangenissen van Conakry. Samen met 8 anderen bezoek ik de vrouwengevangenis. Na de bewaakte entree komen we uit op een grote binnenplaats die gedeeld wordt met de mannen. Er lijkt een soort onzichtbare lijn te zijn want men komt niet bij elkaars vertrekken in de buurt. Het vrouwenverblijf is een stenen gebouw met golfplaten. In Nederland zou het een stal hebben geheten. Binnen staan zo’n 20-25 bedden. De meeste vrouwen zijn blij om ons te zien, de kinderen niet allemaal. (sommige kinderen denken dat witte mensen geesten zijn, of niet gaar)
Twee weken geleden is er ook een groep geweest en dit blijft doorgaan tot het schip de haven uitvaart. We zingen met de vrouwen waarbij zij het stokje al gauw overnemen. Ze vinden het geweldig, de muziek, de afleiding, de aandacht. Er wordt een soort mime-spel opgevoerd waarna we in groepjes ons verspreiden over de ruimte. Ik zit op een van de bedden met drie vrouwen om mij heen. We hebben boekjes meegenomen met lees en schrijfoefeningen. Ze willen zo graag leren lezen! Er wordt met veel concentratie gewerkt. Ondertussen kan ik in het Frans een klein beetje communiceren met de dames. Met een beetje uitleg kunnen we samen memory met letterkaartjes doen. T Is eigenlijk niet anders dan al die andere Guineers die ik de afgelopen weken heb ontmoet.Voordat ik het vertrek verlaat zie ik nog even een rat over de muur lopen… Brrr
Zaterdagmiddag heb ik als keukenprinses mn handen laten wapperen. Tijdens het ontbijt bood ik mijn hulp aan een bevriende galley-teamleider en ze konden mn hulp goed gebruiken. Het voeden van 400 mensen (doordeweeks 600-700) is geen kattepies. Had ik gedacht aardappels te zullen schillen, nee ik wordt direct voor het vlees ingeschakeld. Eerlijk waar, we stouwen zo een halve koe weg met het avondeten. Ik heb megahompen vlees ontdaan van hun laagje vet. (J deed me toch een beetje aan een mega ESD denken hoor, collega’s, ideaal want bloeden doet t niet) . Na ook 25 liter aan eieren te hebben gebroken was het alweer tijd om mn koe in stukken te snijden. Heb je wel eens geprobeerd rosbief-dunne-plakjes te snijden van een homp vlees? Pfff… De volgende keer als ik aan tafel ga eet ik mijn bordje met meer respect voor het keuken team leeg.
Mijn collega grapt soms dat je maar de helft van de maaltijden hoeft te bidden voor je eten, de volgende dag krijg je toch de restjes weer. :) Elke dinsdag wordt er Afrikaans gekookt. Het menu is vrij eenvoudig: chicken with rice of rice with chicken. Vaak met gekookte aardappelbladeren. En ja, ie smaken net zo lekker als het klinkt.
Maandagavond ben ik nog even op de verpleegafdeling geweest. De A ward die vooral door de Nederlandse verpleegkundigen wordt gerund is altijd gezellig om even aan te doen. Sommige patiënten herkennen mij en maken een praatje. En kleine zwartoog-kindjes komen rennend op je af. J
Dinsdagochtend deelde mijn teamleidster mee dat onze afdeling gaat verplaatsen. En nog wel dezelfde dag. Moest ik toch even aan het UMC denken… Haha. Nee hoor, ook hier laten dingen soms lang op zich wachten… De volgende ochtend word ik dus in de andere tent verwacht waar we iets meer ruimte hebben. Altijd al wat dichter bij huis willen werken... grapte ik. (de afstand tot het schip is nu geen 30 maar 20 meter meer) Het zijn de kleine dingen die het doen…
Ik heb een rontgenfoto bijgevoegd van een kindje met een krom beentje. Het is niet de eerste met zon beentje. Op jonge leeftijd gevallen, beentje gebroken en niet (goed) behandeld...
Vandaag had ik een patiente tegenover mij zitten voor een hernia-operatie. De vrouw vertelde arts te zijn in een plaatselijk ziekenhuis. Ik heb al wat verhalen gehoord over de toestand aldaar en het verbaasd mij niet dat zij ons schip verkiest. Ik mat mevrouw haar bloeddruk en geïnteresseerd keek ze naar de cijfers. Is dat mijn bloeddruk vraagt ze? Ik knik. Is het goed? Vraagt ze dan. In mijzelf denk ik: you tell me, doctor!? Ik blijf me verbazen.
Laatst sprak ik een anesthesist van t schip die zijn zorgen uitte over de kennis van het plaatselijke ziekenhuispersoneel. Zeker hij ziet de voordelen van het trainen van lokale mensen op het schip. Maar als je hoort wat een basiskennis de mensen ze missen ben je soms bang ze nieuwe dingen te leren. Zo vroeg een lokale anesthesist hem laatst waarom hij de mensen zuurstof gaf tijdens de operatie. Ze slapen toch?
Van de 6 anesthesieapparaten doen nu inmiddels 3 het weer. We zijn er erg dankbaar voor maar meer reparaties en onderhoud is nodig. Mensen met kennis van medische apparaten zijn meeeeer dan welkom hier.
Fijne week verder allemaal!
Ieteke
Twee weken geleden is er ook een groep geweest en dit blijft doorgaan tot het schip de haven uitvaart. We zingen met de vrouwen waarbij zij het stokje al gauw overnemen. Ze vinden het geweldig, de muziek, de afleiding, de aandacht. Er wordt een soort mime-spel opgevoerd waarna we in groepjes ons verspreiden over de ruimte. Ik zit op een van de bedden met drie vrouwen om mij heen. We hebben boekjes meegenomen met lees en schrijfoefeningen. Ze willen zo graag leren lezen! Er wordt met veel concentratie gewerkt. Ondertussen kan ik in het Frans een klein beetje communiceren met de dames. Met een beetje uitleg kunnen we samen memory met letterkaartjes doen. T Is eigenlijk niet anders dan al die andere Guineers die ik de afgelopen weken heb ontmoet.Voordat ik het vertrek verlaat zie ik nog even een rat over de muur lopen… Brrr
Zaterdagmiddag heb ik als keukenprinses mn handen laten wapperen. Tijdens het ontbijt bood ik mijn hulp aan een bevriende galley-teamleider en ze konden mn hulp goed gebruiken. Het voeden van 400 mensen (doordeweeks 600-700) is geen kattepies. Had ik gedacht aardappels te zullen schillen, nee ik wordt direct voor het vlees ingeschakeld. Eerlijk waar, we stouwen zo een halve koe weg met het avondeten. Ik heb megahompen vlees ontdaan van hun laagje vet. (J deed me toch een beetje aan een mega ESD denken hoor, collega’s, ideaal want bloeden doet t niet) . Na ook 25 liter aan eieren te hebben gebroken was het alweer tijd om mn koe in stukken te snijden. Heb je wel eens geprobeerd rosbief-dunne-plakjes te snijden van een homp vlees? Pfff… De volgende keer als ik aan tafel ga eet ik mijn bordje met meer respect voor het keuken team leeg.
Mijn collega grapt soms dat je maar de helft van de maaltijden hoeft te bidden voor je eten, de volgende dag krijg je toch de restjes weer. :) Elke dinsdag wordt er Afrikaans gekookt. Het menu is vrij eenvoudig: chicken with rice of rice with chicken. Vaak met gekookte aardappelbladeren. En ja, ie smaken net zo lekker als het klinkt.
Maandagavond ben ik nog even op de verpleegafdeling geweest. De A ward die vooral door de Nederlandse verpleegkundigen wordt gerund is altijd gezellig om even aan te doen. Sommige patiënten herkennen mij en maken een praatje. En kleine zwartoog-kindjes komen rennend op je af. J
Dinsdagochtend deelde mijn teamleidster mee dat onze afdeling gaat verplaatsen. En nog wel dezelfde dag. Moest ik toch even aan het UMC denken… Haha. Nee hoor, ook hier laten dingen soms lang op zich wachten… De volgende ochtend word ik dus in de andere tent verwacht waar we iets meer ruimte hebben. Altijd al wat dichter bij huis willen werken... grapte ik. (de afstand tot het schip is nu geen 30 maar 20 meter meer) Het zijn de kleine dingen die het doen…
Ik heb een rontgenfoto bijgevoegd van een kindje met een krom beentje. Het is niet de eerste met zon beentje. Op jonge leeftijd gevallen, beentje gebroken en niet (goed) behandeld...
Vandaag had ik een patiente tegenover mij zitten voor een hernia-operatie. De vrouw vertelde arts te zijn in een plaatselijk ziekenhuis. Ik heb al wat verhalen gehoord over de toestand aldaar en het verbaasd mij niet dat zij ons schip verkiest. Ik mat mevrouw haar bloeddruk en geïnteresseerd keek ze naar de cijfers. Is dat mijn bloeddruk vraagt ze? Ik knik. Is het goed? Vraagt ze dan. In mijzelf denk ik: you tell me, doctor!? Ik blijf me verbazen.
Laatst sprak ik een anesthesist van t schip die zijn zorgen uitte over de kennis van het plaatselijke ziekenhuispersoneel. Zeker hij ziet de voordelen van het trainen van lokale mensen op het schip. Maar als je hoort wat een basiskennis de mensen ze missen ben je soms bang ze nieuwe dingen te leren. Zo vroeg een lokale anesthesist hem laatst waarom hij de mensen zuurstof gaf tijdens de operatie. Ze slapen toch?
Van de 6 anesthesieapparaten doen nu inmiddels 3 het weer. We zijn er erg dankbaar voor maar meer reparaties en onderhoud is nodig. Mensen met kennis van medische apparaten zijn meeeeer dan welkom hier.
Fijne week verder allemaal!
Ieteke
-
31 Oktober 2012 - 13:25
Angela Praag:
Ik lees bijna al jou verhalen,
dus dacht ik ff laten weten dat ik met je mee leef.
In zo verre dat kan. Wat kan jij het goed op papier zetten.
Girl God bless nog een supper tijd!!!
Mmmmmwhaaa en een dikke knuffel.
Groetjes
Angela -
31 Oktober 2012 - 20:23
Jiska:
Blanken niet gaar?? Haha!! Ik ken wel halve gares..
Jeetje, dat been! Pff...
Succes verder lieverd! Trots op jou!! -
01 November 2012 - 04:36
Heleen:
Hallo Ieteke,
Je schrijfstijl is geweldig!! Super leuk om al je verhalen te lezen.wij zijn verhuisd naar het calamiteitenhospitaal. Je locker is al klaar:) -
03 November 2012 - 14:58
Loes:
hallo ieteke
de verslagen gelezen. heel fijn maar ook spannend, we bidden dat Gods Geest je zal leiden
veel liefs van dick en loes. -
06 November 2012 - 20:16
Mirjam:
Hé Ieteke,
Wat geweldig om jouw verhalen te lezen. Zoveel als jij meemaakt aan mooie en verdrietige dingen.
Ik denk aan je en vindt het super knap wat je doet.
Liefs, Mirjam -
07 November 2012 - 11:32
Nelleke:
Hoi Iet, een beetje late reactie, maar ik ben blij dat het allemaal goed gaat en we vergeten je niet hoor! Ongelooflijk zo'n dokter die niet weet wat een bloeddruk hoort te zijn hè, waar zou ze haar opleiding gehad hebben of zou dat van moeder op dochter gaan of zoiets? Het is echt een andere wereld. Sterkte daar Ieteke en heel veel zegen en kracht toegewenst! Liefs Nelleke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
